Narzad nablonkowy Cortiego

Narząd nabłonkowy Cortiego spoczywa na podkładzie łącznotkankowym, wyposażonym w charakterystyczne – włókna podstawne, ciągnące się od wrzeciona (modiolus) do przeciwległej ściany kostnej. W skład narządu Cortiego wchodzi szereg zróżnicowanych komórek nabłonkowych, z których najważniejszymi są – komórki słuchowe, zaopatrzone we włoski. Są one umieszczone po obu stronach tzw. – tunelu, utworzonego przez wewnętrzne i zewnętrzne – komórki filarowe wraz z ich produktem –filarem wewnętrznym i filarem zewnętrznym. Ponad komórkami zwisa charakterystyczna, rogowa – błona pokrywowa (membrana tectoria). Ażeby obecnie zdać sobie sprawę z mechanizmu działania narządu Cortiego, musimy dodać, że przewodowi ślimakowatemu towarzyszy w wędrówce jego dookoła Drgania, wywołane w endolimfie, rozkołysanej strzemionkiem, posuwają się wzdłuż piętra przedsionkowego, powodując tutaj podrażnienie błony podstawnej i jej narządu Cortiego, po czym, wędrując piętrem bębenkowym, podlegają amortyzacji na poziomie okienka ślimakowego. wrzeciona przestrzeń perilimfatyczna, tj. przestrzeń wypełniona perilimfą . [hasła pokrewne: neva masquerade charakter, leki refundowane dla seniorów, nabłonek walcowaty ]